Aşık maşukun aşıktan nefret ettigini düşündüğünde, aynı zamanda hem sevgi hem de nefret duygularına sahip olur. Çünkü kendinden nefret edildiğini düşündüğünde, o da nefret etmeye mahkum olur. Ama buna rağmen sever onu; yani aynı anda hem nefret hem de sevgi hisseder.
Bunlardan çıkan sonuç, bizim bir şeyi iyi bulmamızdan dolayı onu hedeflemez, istemez, arzu veya şehvet duymayız, tam aksine, onu hedeflediğimiz, istediğimiz, arzu veya şehvet duyduğumuz için iyi kabul ederiz.
Jacobi, ki tüm felsefeyi inançsız, atheistik bir bilim olarak damgalıyordu, şöyle söyler (Spinoza hakkında); Spinoza'yı seviyorum. Bu aydın ve pak kafanın yarattığı böylesi bir ruhsal dinginliği, mantıkta böylesi bir göksel yüksekliği çok az insan tatmıştır.