Die Pilgerjahre des farblosen Herrn Tazaki
Haruki MurakamiSözler ve Alıntılar
"Arkadaşların var mı?" diye sordu (kız).
"Şu anda arkadaşım diyebileceğim hiç kimse yok".
Sayfa 195Kitabı okudu
Of, çok güzel...
Kendi değerini ölçmek, ölçüm birimi olmayan bir maddeyi tartma girişimine benziyordu. İbre nereyi gösterecekti?
Sayfa 18Kitabı okudu
İçim kararmaya devam ediyor son sürat...
Tsukuru ölümü düşünmediği anlarda, hiçbir şey düşünmüyordu. Bu da ona pek zor gelmiyordu. Gazete okumuyor, müzik dinlemiyordu, iştahı da yoktu. Hayatta vuku bulan ne varsa, ilgisini çekmiyordu. Evde oturmaktan sıkıldığında, hedefsiz bir şekilde dolaşıyordu çevrede. Ya da istasyona gidiyor, bir banka oturuyor ve sonsuzca gelip giden trenleri izliyordu.
Sayfa 8Kitabı okudu
Eminim milyonlarca insan böyle düşünüyor
Tsukuru zaten iftihar edebileceği veya öne çıkabileceği herhangi bir özel yeteneğe sahip değildi. En azından ona göre öyleydi. Herşeyde vasattı. Veya renksiz.
Sayfa 16Kitabı okudu
Ona yaklaşan tüm insanlar, onu yine yakın zamanda terk ediyordu. Onda birşey arıyor, ama görünüşe göre bulamıyor, ya da buldukları hoşlarına gitmiyordu; sonuç itibari ile (belki de hayal kırıklığı içerisinde veya kızgın olarak) bir zaman sonra pes ediyorlardı. Ve bir gün tümden kayboluyorlardı.
Sayfa 110Kitabı okudu
Hiçbir zaman rüya görmüyordu. Her rüya, anında, her hangi bir tutunacak şey bulamadan bilinç bayırından aşağı kayıyordu hiçlik diyarına.
Sayfa 9Kitabı okudu
"Hayatta ciddi anlamda ilgini çeken bir nesne bulmak tadire şayan bir başarı."
Sayfa 51Kitabı okudu