Dini Hayatın İlk Biçimleri
Emile DurkheimDini Hayatın İlk Biçimleri Sözleri ve Alıntıları
Dini Hayatın İlk Biçimleri sözleri ve alıntılarını, Dini Hayatın İlk Biçimleri kitap alıntılarını, Dini Hayatın İlk Biçimleri en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsanların dünyayı keşfettikçe içine düştüğü hayretten bahsediyoruz.
Toplum aynı zamanda insanın içine sürekli bir bağımlılık duygusu aşılar.
Hem bir kozmoloji hem de tanrı hakkında spekülasyon içermeyen hiçbir din yoktur.
Ancak din, vardır; o verili bir olgular sistemidir; bir başka ifadeyle, o bir gerçekliktir.
Kendi Tanrısına katılan inanan, yalnızca inanmayanının göremediği bir takım hakikatleri gören bir adam değildir; o daha güçlü olan bir adamdır. Kendisinde, varlığın zorluklarına tahammül edecek ve onların üstesinden gelecek daha çok güç hisseder.
Mana bütün evrene nüfuz ederken, tanrı ( ya da daha doğru ifadeyle totemik ilke) dediğimiz kavram ise ne kadar geniş olsa da yine de sınırlı bir varlık alanı ve türüyle yerel karaktere sahiptir. O da neticede bir mana'dır, fakat çok daha hususi bir manadır. Fakat sonuçta bu hususilik de oldukça görecelidir.
Her şeyden önce, seküler hayattan az çok tam bir şekilde çekilmedikçe herhangi bir yoğunlukta din bir hayat yaşayamaz.
En vahşi veya garip ritüeller en acayip hurafeler bile bazı beşerî gereksinimleri, gerek bireysel gerek toplumsal yaşamın bazı evrelerini tercüme ve ifade ederler.
Dolayısıyla, yanlış olan hiçbir din yoktur. Hepsi kendine göre doğrudur.
Bütün dinler, kendilerine göre doğrudurlar.
Kendi kendimize yaratmadığımız bir dilde konuşuruz; icat etmediğimiz araç gereçler kullanırız; kendi başımıza tesis etmediğimiz hakları savunuruz; her nesil kendileri bir araya getirmediği bir bilgi hazinesini miras olarak alır ve böylece devam eder...
İnsan ancak medenileştiği için insandır.
Kadınların ruhları olmadığına inanan kabileler vardı!!!
Yaşamak için toplum, ikisi de olmaksızın varlığını devam ettiremeyeceği asgari düzeyde ahlaki ve mantıksal bir uzlaşıyı gerektirir.
Eğer akıl, bireysel tecrübenin bir şeklinden başka bir şey değilse, o zaman akıl, yok demektir. Diğer yandan eğer sahip olduğu, ancak açıklanamayan potansiyelleri kabul edilecek olursa, o zaman da akıl tabiatın ve bilimin dışında bırakılmış olur.
Marx
" Dinsel ıstırap aynı zamanda gerçek ıstırabın bir ifadesi, gerçek ıstıraba karşı bir protestodur. Din, bastırılmış varlığın müşahedesi, kalpsiz bir dünyanın kalbidir, tıpkı ruhsuz bir dünyanın ruhu olduğu gibi.
Din insanın afyonudur. "
Dinler karmaşık olgulardır ve karşıladıkları bireysel ve toplumsal ihtiyaçlar o kadar çok ve belirsizdir ki kökenleri muhtemelen herhangi bir bilinçli tasarıma dayalı olmaktan çok uzaktır.
Sayfa 244Kitabı okudu