Henüz bu “Patronları sevelim, onları koruyalım, onlar çok güzeller.” temalı itaat el kitabının ilk okuruyum. Uzun süreler de bu böyle olacak belli. Benim de gecenin bir vakti kafamı dağıtmaya ihtiyacım vardı hazır, gelip son derece kasınç bir dille yazdığım incelememi (!) törpülemeye geldim.
Kitap satın alırken şekil şukul isimleri ya da indirim reyonunun en fiyakalı noktasında bulunmalarına asla aldanmamalısınız; sorun neden diye, kitap asla bitmiyor, işte bu yüzden. Hayali patronunuz ve şirket arkadaşlarınız arasında koştururken döne döne semazen oluveriyorsunuz. Bir de hep birilerinin konumlarını ele geçirmeye dayalı bir anlayış: şunu şöyle yaparsan bunu kovdurursun, iyi aferin sana. Hani nerede etikler?
Kitap yazım dili olsun, içeriği olsun, hayalperest bir çocuğun elinden çıkmış gibi. Küçük yaşlarda masabaşı hayali kuran bir çocuk tasarlayın kafanızda- bu kitap da bir o kadar garip işte. İlk bölümlere de süs niyetine psikolojik terimler serpiştirilmiş, maksat kitabı şık göstersin.
Yetmiş küsürüncü sayfasına değin iyi dayandığımı düşünüyorum. Bu kitabı bitirip bastonlu yaşlarıma geldiğimde, kitabın sayfasına damlayacak yolunu kaybetmiş talihsiz okuru karşılarken “Buralar hep dutluktu.” diyeceğim. Siz de bana “Bu kız ne saçmalıyor?” diyeceksiniz ve bu kabus da burada bitecek.
İyi sıyırmalar (kafayı)!
