Sözler ve Alıntılar
Allah bu güzel milleti ve ülkeyi cahilin, yalancının ve sahte tarihcinin şerrinden ve iktidarından korusun!
Sayfa 8Kitabı okudu
En zararlı cahillik dinde cahillikti ve çok yaygındı, sömürülmeye, azdırılmaya açıktı.
En zararlı cahillik dinde cahillikti ve çok yaygındı, sömürülmeye, azdırılmaya acıktı..
Önsözden
Allah bu güzel milleti ve ülkeyi cahilin, yalancının ve sahte tarihcinin şerrinden ve iktidarından korusun!
Sayfa 8Kitabı okudu
"Ne kadar yoksuluz!"
Bu para değil akıl yoksulluğu.
Sayfa 112Kitabı okudu
Şimdi farksız mı? Biraz uzun ama lütfen sonuna kadar okuyun…
Batı uyandı, çalıştı, bizi geçti, şimdi sömürüyor, aldatıyor, kandırıyor, oynatıyor, oyalıyor, adam yerine koymuyor. Her yana sızıyorlar. Kafalarında uygun adamlar buluyor, yetiştiriyorlar. Güçlenerek karşı duruma çareleri arayacağımıza diplomatik oyunlarla durumu idare etmeye çabalıyoruz.
Bu tutumu da akıllılık diye övüyoruz. Batının bilimine, tekniğine, sanatına saygılı olmak başka; sömürücü, saygısız, bencil yanına boyun eğmek başka. Batı önünde aşağılık duygusu ve teslimiyetçilik iliklerimize işlemiş. Bir büyük devletin kolu olmadan yaşayamayacağımızı sanacak hale gelmişiz. Bu anlayışı sürdürmek, buna katlanmak razı olmak için onursuz, gurursuz, zavallı, gafil, satılık, düpedüz hain olmak gerek...
Sayfa 106Kitabı okudu
" 57. Alay Komutanı Yarbay Hüseyin Avni Bey bayram ziyaretine gelen 27. Alayın yeni komutanı Binbaşı Halis Bey ile tabur komutanlarına:
" Beyler... dedi, İstanbul'u, mahallemi, sokağımı, evimi, eşimi, oğlumu, kızımı çok özledim. Siz burada savaşırken bırakıp izinli gitmeye utanmıştım. Şimdi Mustafa Kemal Bey sayesinde durumumuz iyileşti. Karar verdim. Ben de izne gideceğim"
"- Ne zaman?"
"- Haftaya... Birkaç gün kalsam yeter."
Hüseyin Avni Bey, öğleden sonra Halis Bey'i ziyarete gitmek istiyordu, gidemedi...
Serseri, hain, rezil bir obüs mermisi 57. Alay karargâhına düştü.
57. Alay Komutanı Yarbay Hüseyin Avni şehit oldu.
Olayı duyan vurulmuşa dönüyordu. Bayram zehir zıkkım oldu. Mustafa Kemâl Çamlıtekke'deydi.
Hüseyin Avni Bey'i ne kadar sevdiğini bilenler acı haberi söyleyip söylememekte kararsız kaldılar. Haberi vermeyi Cevat Abbas Bey üzerine aldı. İçeri girdi. Olayı kekeleyerek açıkladı. Mustafa Kemâl'in yüzüne baktı. Anlamamış ya da inanmamış gibiydi.
Sonra ağır ağır gözleri doldu, taştı, gözyaşları yüzüne akmaya başladı.
Taştan, demirden sanılan, o yorulmaz, uyumaz, acıkmaz, kurşun işlemez komutan ağlıyordu.
Gece 57. Alayın makineli tüfekleri, öfke, gazap, nefret, hınç ve lânet kustu. Makineli Tüfek Bölüğü Komutanı hiç yapmadığı bir şey yapmış, 3. Nolu tüfeğin başına kendi geçmişti.
Karşıdaki siperlerin kum torbalarını delik deşik etti, parçaladı, mazgallarını devirdi. Görünen, kımıldayan, sürünen her gölgeyi biçti. Bağıra bağıra, küfür ede ede, ağlaya ağlaya, namlu kızarana kadar...
Sayfa 527