Dişsiz Korku
Helim YusivSözler ve Alıntılar
İnsanlar da acıktığında bir şeyler yiyorlar ve yiyecek bir şey bulamadıklarında, birbirlerini yiyorlar. Güçlü olan güçsüzü yutuyor. Yiyecek insan eti de kalmayınca, kendisini yiyor...
Ya kendi kafamızı yiyeceğiz ya da birbirimizin kafasını...
Çoğu zaman kendimi büyük bir hayvanat bahçesindeymişim gibi hissediyorum. Her insan tamamlanamamış bir hayvan projesidir. Hayvana benziyor ya da bana her an, herkese zarar verebilecek bir hayvan gibi görünüyor...
Geçmişte bıraktığım yıllarımın atları bedenimi çiğnerken, ömrümden geriye kalan yıllarım da acılarla boğuşarak geçiyor. Ruhumda derin diş izlerini bırakan acılarla...
Hayır, ne ben korkağım ne de babam korkaktı! Bütün gücümüzle korkuya karşı durduk, hatta korkuyu çok korkuttuk!.. fakat o da öcünü fazlasıyla aldı. Beni cinlerin masallarıyla büyüten ninem, beni de bir cine dönüştürdü...
Hakikat ucuz bir oruspuya benziyor, herkesle olabilir, herkesin yanında olabilir!..
Bez parçalarına sarınmış bu et ve kemik yığınları, sokaklarda birbirlerine giriyorlar. Ne istiyorlar acaba?
Neyi arıyorlar?
Nereye gidiyorlar?
Her bez parçasının içinde bir yürek çarpıyor, ruh, his, ihtiras, yenilgi ve korku... Hayattan korkmayan, ölümden korkuyor, ölümden korkmayan, başkalarından ya da kendisinden korkuyor...