Var iken yüzün güle meyl eylemez dil bülbülü
Ârife bir gül yeter lazım değil tekrâr gül
"Senin yüzün varken gönül bülbülü gülle ilgilenmez; anlayışı olana bir gül yeter, başka gülün gereği yoktur"
Necâtî Bey
Divanlar Arasında kitabının 27. sayfasında Mehmet Çavuşoğlu, okuyucuya divân şiirinde gül unsurunun önemini belirttiği bir bölümde konuyla ilgili şunları söyler:
Gülün üzerindeki, eskilerin Jâle dediği çiy danelerinin güneş tarafından çekildiği gerçeği şâirlerimizce birbirinden güzel hayallerle anlatılmıştır. Onaltıncı yüzyılın feleğin çenberinden geçmiş şâiri ince duygulu Hayalî Bey'in şu beyitindeki kadar güzeline ben rastlamadım:
"Germ olup benzettiğiyçün kendüyi ruhsâruna
Âfitâba jalelerden oldu seng-endâz gül"
"Coşup kendinden geçerek, parlaklıkta kendisini senin yanağına benzetti diye, gül, güneşe çiylerden taş atar oldu."