Bir çocuk kitabı olup olmadığı tartışılır. Çocuk kitaplarına yaraşır sade üslubu, kolay anlaşılır cümlelerine rağmen kesinlikle yetişkinlerin okuyabileceği, eğer okumamışlarsa kesinlikle okumaları gerektiğini düşündüğüm bir kitap. Nasıl güzel, nasıl saf ve tertemiz.
Yazarın harika kaleminin sırrı samimiyetinde. Yoksa bu kadar duyguyu okura geçirebilmesinin başka bir açıklaması olamaz. Köy hayatının güzellikleri, zorlukları, çocuk kalbinin tatlılığı, masum mutlulukları, ana babasızlığın insanın yüreğini yakan tarafı ve kötü kalpli insanlarla iyi kalpli insanların harmanlanıp okura sunulması...
Çocukken okumuştum ve çok beğenmiş olmalıyım ki üniversite zamanlarımda kız kardeşimle birlikte tekrar okumuştum. Okurken duygulanıp boğazımız düğümlenirdi ve sürekli birbirimize verirdik kitabı. Ağlayan bu sesli okuma olayına devam edemezdi çünkü.
Yine yıllar geçti ve bu defa kuzenimle aynı şekilde birlikte okuyup ağladık. Neden bu kitabı bu kadar çok seviyorum bilmiyorum. Belki de okurken Feten'in dertlerine ortak olmak, onun çilesine, kimsesizliğine, özlemlerine, azmine katılmak istiyorum. Kendimi ve akrabalarımı ağlatmam bundan olabilir.
