Sözler ve Alıntılar
başkasının aşk ve iman derecesini ölçecek bir vasıtaya sahip değiliz.
Hayatta başarılı olmak için akıl ve madde kadar, maneviyatın da bir ihtiyaç olduğu görülmektedir.
İnsan, Allah'a su ve hava kadar muhtaçtır.
Bir usulün kıymeti,onun sonuçlarıyla ölçülür.İnsanı,Allah'la temasa geçiren her şey iyidir.
Basit ve sade insanlar, Allah'ı güneşin hareketi ve bir çiçeğin kokusu gibi tabii olarak hissederler. Fakat sevmesini bilene çok yakın olan Allah, aklı ile anlamak isteyene de o kadar uzaktır, gizlidir. Onu anlatmak gerektiği zaman, söz ve fikir aciz kalır. İşte bunun içindir ki dua, en yüksek ifadesini zekânın karanlık gecesine doğru atılan bir aşk hamlesinde bulmaktadır.
Sabahtan dua edip günün geri kalan kısmını barbarca geçirmek manasız ve saçmadır.
“Modern insanlara göre dua, hükmünü doldurmuş battal bir alışkanlık; faydasız, boş bir batıl itikat; bir medeniyetsizlik, barbarlık kalıntısı olarak tasavvur edilmektedir. Fakat hakikatte, duanın tesirlerinden tamamıyla habersiz yaşıyoruz.“