“dünya bu kadar”, Mahir Ünsal Eriş’in okuduğum ilk kitabıydı. Şunu itiraf etmeliyim ki roman, beklentilerimin oldukça üstünde çıktı.
Her öyküdeki bir yan karakter, bir sonraki öykünün baş karakteri oluyor. Zamanın uzun bir doğru değilde, bir sarmal olduğunu hatırlatacak şekilde, öyküler ve kişiler tam uzaklaştığını düşündüğünüzde, size daha da yakınlaşıyor.
Roman bir Türkiye panoraması aslında. Gölcük depreminden fındık bahçelerine, hazine avcılarından siyasi mağdurlara bizim öykümüz. Oldukça titiz çalışılmış bir kitap. Sadece gözlem değil ciddi bir araştırma da var.
Akıcı, ama yoğun bir roman.Yavaş ve sindirerek okunmalı. Zinciri koparttığınızda toparlaması zor oluyor.
Hasan Ali Toptaş ‘ın “Bin Hüzünlü Haz”’ına benzettim. Toptaş’ın daha soyut ve gizemli anlatımı, bu kitapta insanlar ve yaşanmış olaylar üzerinden kurgulanmış. Dolayısıyla daha rahat anlaşılıyor.
Özel bir kitap okuduğum için mutluyum. Tavsiye ederim. Ben de fırsat bulduğumda diğer kitaplarını okuyacağım.
