Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.6
Dünya Bu Kadar
Mahir Ünsal ErişDünya Bu Kadar Yorumları ve İncelemeleri
Dünya Bu Kadar yorumları ve incelemelerini, Dünya Bu Kadar kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Dünya Bu Kadar puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.110 üzerinden
Dünya bu kadar işte, ekip biçip gideceğiz...
Buyrun ikindi kahvaltısına, ama Güneş eksik, hep birlikte Güneş'i bekleyelim. Ben çaylarınızı doldurayım. Yalnız Güneş burada erkek ismi ve benim Güneş isminde bir kız yeğenim olduğu için biraz kafa karışıklığım oldu. İsimlerin cinsiyeti olmalı diyenlerdenim.
Neyse efendim ilk kez okuduğum yazarın dilini sevdim. Yormadı, kitap aktı kendini merakla okuttu. Anlattığı kişilerin hayatlarını birbirlerine bağlayan daha sonra tekrar karşıma çıkaran yazar hiç bu tarz okumadığım ilginç bir okuma sundu bana. Kitabın sonlarına doğru Güneş arkadaşını arayıp aşk acısını ağlayarak ona anlattığında ikimizde ona 'geçecek' dedik, geçiyor çünkü... Çaylarınızı tazeliyeyim.
Kitapta yok yoktu. Yaşananların bazılarına güldüm. Her kesimden insanın mevcudiyeti olayları renklendirmiş. Fındık toplayıcılığından dolandırıcılığa, torpilden rüşvete, Kore Savaşı'ndan haraç toplayan mafyaya, Askeri darbeden Menzildeki şeyhe, Yalova depreminden hazine avına geniş bir yelpazede birkaç il yolculuk yapmak isteyenlere tavsiyedir. Çay isteyen...
200 syf.
10/10 puan verdi
Bir hayattan ve kişiden başlayıp onun çevresinde dolanıp başka insanlar üzerinde sizi gezdirerek bir anlatım yolu kullanıyor yazar. Başta zannediyoruz ki gelişigüzel kişiden kişiye zıplamadır bu anlatımda. Falat sonra anlaşılıyor ki aslında anlatılan insanların hemen hepsi birbiriyle bağlantılı kişiler. Örneğin bir define kazısında hasbelkader bir araya gelmiş olan kişilerin hayatları ve çevreleri ve doğumlarından itibaren olan dertleri, karakter inşaları…
Öyle ki bir yavrunun doğumuna şahit oluyorsunuz okurlen, onun depremde göçük altından annesiyle kurtuluşuna şajit oluyorsunuz ve sonra o kızın büyüyünce aynı anda pek çok erkeğin ilgisini üzerinde toplayan bir kadın oluşuna… Ya da tam fuhuş yaparken depreme yakalanıp kurtulup o anneyle kızını kurtaran iyi kalpli adamın önceden ve sonradan yaptıklarına…
Kitap bittiğinde diyorsunuz “İşte dünya da insanlar da bu kadar!”.
Dünya Bu Kadar
12 Aralık 2021'de yazarın imza gününe katılmıştım. Kitaplarımı imzalarken kendisiyle ufak bir sohbetimiz olmuştu. Kendisine öykülerinde Çanakkale ve Balıkesir taraflarını seçmesinin sebebini orada doğup büyümesine bağladığımı söylemiştim. Bu güzide yazarımız da kurbağanın dünyayı yaşadığı kuyunun ağzından gördüğü gökyüzü kadar bildiğini
Liseden arkadaşları “Selim” ve “Turgut”un devamlı nerede olduğunu merak ettiği başkahramandan çok merkez kişi diyebileceğimiz, birbirinden bağımsız gibi görünen bir çok hikâyenin dönüp dolaşıp kendisine dokunduğu kahramanımız Güneş; en yakın arkadaşlarının adlarının çağrıştırdığı gibi bir “tutunamayan”dır.
Evet, birbirinden bağımsız gibi görünür hikayeler çünkü “yan” karakter değildir hiçbirindeki. Hepsinde hayatlarını ayrıntılarıyla öğrendiğimiz bir çok bireyi tanırız fakat hepsinin ortak noktası “dünyanın bu kadar”lık bir yer olduğunu göstermek için tüm sadelikleriyle anlatılmış olmalarıdır.
“Bir ikindi kahvaltısı yapacaklardı. Güneş gelmedi.”
Toplam dört bölümden oluşan romanın her bölümünün ilk cümlesi bu. Güneş’e gelene kadar onlarca karakterin hayatından bir parça alıyoruz.
Yorumlarda iki temel şey okudum. İlki, çok karakter olduğu ve hatırlamanın zorladığı. Evet çok karakter var. Yani birini anlatırken yanındaki adama geçiliyor, ordan iş yaptığı adama ondan da kızına bilmem nesine geçiliyor. Bilinç akışından daha farklı bir şey. Ama tek oturuşta bitirirseniz ya da arayı açmazsanız sorun olmuyor.
İkincisi, kitabın bir roman değil hikaye olduğu ile ilgili. Yazar roman diye nitelendirdikten sonra bize laf düşmez tabi. Ben şöyle düşündüm. Onlarca karakteri ve hayatlarından bir bölümü okuyoruz. Her biri ayrı bir hikaye. Fakat bir yerde karakterlerin birbiri ile bağlantısını da okuyoruz. Hikaye tadında ama her bir kişiyi ve diğerleriyle bağlantılarını okurken çok eğlendim.
Kitapta Gölcük depremi, Ankara sokakları gibi bir kaç durum kesişim noktası olarak kullanılmış. Olayların bazıları bu ortak küme olaylarla ustalıkla bağlanmış.
Bir kişiden diğerine, bir mekandan başka bir yere atlayarak yazılmış ama bir şekilde döngünün tamamlandığı bir bütün olan bu kitabı ben sevdim. Mahir Ünsal dilini de hikayelerinden bilir, tanır ve severim.
Dünya Bu Kadar, Mahir Ünsal Eriş'in ilk romanı. Ama her satırında Eriş'in harika öykücülüğünün izlerini de görmek mümkün. "Bir ikindi kahvaltısına gelmeyen" Güneş'in hikayesiyle başlayan kitap geriye dönüşlerle, zaman atlamalarıyla Güneş'in anne-babasına, Kore Savaşı'na, Yalova Depremi'ne, Hasan Fehmi Bey'e, Korhan, Fevziye ve Nuri'ye, Şelhum Asteğmen'e kadar birçok farklı karaktere ve birçok farklı hayat hikayesine doğru yol alarak devam ediyor. Böylece bir kitapta birden fazla hikaye okumuş oluyoruz. Ve bütün bu hikayeler çoğala çoğala öyle bir noktada birleşiyor ki tesadüflerin hayattaki yeri hakkında şaşırmadan edemiyoruz. Çok yaratıcı bir olay örgüsüyle oluşturulmuş güzel bir ilk roman.
Okumaya başladıktan bir süre sonra, baktım karakterler ve hikayeleri gitgide çoğalıyor; ben de not alarak ilerlemeye karar verdim. Kitap bittiğinde elimde yaklaşık beş sayfalık bir karakter listesi vardı düşünün.
Böyle söyleyince karışık ve anlaşılması zor bir kitap olduğu izlenimi uyansın istemem. İlk birkaç sayfadan sonra hemen kaptırıyorsunuz kendinizi kitaba.
"Bir ikindi kahvaltısı yapacaklardı. Güneş gelmedi."
Dört bölümden oluşan Dünya Bu Kadar'ın dört bölümünün de giriş cümleleri bu şekilde. :) Mevzu bahis Mahir Ünsal Eriş olunca orijinallik had safhada oluyor tabii.
Hemen bu kitabı aşırı sevme nedenlerime gelelim. ♡ Bir defa ismiyle son derece müsemma bir kitap. Şöyle ki,
"burası dünya ya hu,
burası bu kadar işte!"
Âh Muhsin Ünlü'den bu alıntıyla başlıyor kitap..Sonrası 'an'dan 'an'a, kişiden kişiye, hayattan hayata savruluşlar silsilesi..
Baştan başlayacak olursak, kitap, üç yakın arkadaşın rutin ikindi kahvaltısına gelmeyen Güneş'in hikayesiyle başlıyor ve nitekim onunla da sona eriyor. Arada ise hiçbir romanda- Rus klasikleriyle yarışır bu anlamda- görmediğim kadar çok kahraman girip çıkıyor okumaya; bir kişiden bahsederken hoop başka bir kişiye geçiveriyor yazar. Tabii alakasız kişiler değil bunlar; her kişi, her olay birbiriyle bağlantılı ve her kahraman çokk renkli:) Aslında bu yönden sevdim kitabı çünkü asla kitaptan kopmanıza müsaade etmiyor yazar.
Dünya Bu Kadar, Mahir Ünsal Eriş'in ilk romanıymış. Benim de ondan okuduğum üçüncü kitap oldu bile..
Dünya gerçekten bu kadar
Güneş’le başlayıp Güneş’le bitti…
Kitabı bitirdikten sonra gayri ihtiyari başa dönüp kiminle ve hangi zamanda başlıyor merak ettim. Olay örgüsü ve kişiler farklı farklı roman olur, hani şu söz bu kitaba söylenmiş desek yeridir; kafasında kırk tilki, kırkının da kuyruğu birbirine değmiyor. Keyifle okunur ve hızlıca biter. Sonra kendi hayatınıza dönüp bakıp acaba biz de böyle şeyler yaşıyor muyuz diye sorarsınız kendinize…
Mahir Ünsal Eriş'le yeni tanıştım sayılır. Bu okuduğum 3. Kitabı fakat bence çok karışık.
Okuyacak olanlara tavsiyem ara vermeden okunmalı. Her sayfada farklı bir karakter o olaydan başka olaya atlaması anasından girip dedesinden çıkıp evin bahçesindeki kameramanın yanında oturan kisinin hayatına dalıyorsunuz. Evet nihayetinde hikaye toplanıyor bağlanıyor fakat aklınızda toparlamakta zorlanabilirsiniz. Yani brn zorlandım okuduğum incelemelerde de not tutun diyenler olmuş.
Bence daha önce okuduğum
Olduğu kadar güzeldik & Bangır bangır ferdi çalıyor evde kitapları daha başarılı.
Hikaye tamam roman bence başarılı değil zorluyor. Dil akış tamam bu kadar ayrıntı biraz boğdu beni. Yine de okunur mu okunur ama hikayeleri daha başarılı