Müthiş bir girişi var. Henüz yeni başladım okumaya ama yazmadan edemedim. Bilmem kaç kez okudum tekrar tekrar o satırları. Müsaadenizle, sizinle de paylaşıyorum;
“Neyse, beni okuduğun zaman, bu kitabı at ve çık.
Kitabım çıkmak arzusu versin isterdim sana, nereden olursa olsun çıkmak - kentinden, ailenden, odandan, düşüncenden. Yanına alma kitabımı. Menalque olsam, seni götürmek için sağ elinden tutardım, sol elin bunu bilmezdi, sonra, kentlerden uzaklaşır uzaklaşmaz bırakırdım bu sıktığım eli, sonra sana: Beni unut, derdim.
Kitabım kendisinden çok kendi kendinle ilgilenmeyi öğretsin sana - sonra kendi kendinden çok, kendi dışında kalanlarla ilgilenmeyi.”
