Dünyaların Savaşı
H. G. WellsDünyaların Savaşı Gönderileri
Dünyaların Savaşı kitaplarını, Dünyaların Savaşı sözleri ve alıntılarını, Dünyaların Savaşı yazarlarını, Dünyaların Savaşı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.oturoturduğunyerde dini
İşler ne zaman sarpa sarsa bir çok insan, zayıf insanlar bir şeyler yapmaları gerektiğini düşünürler ve bir sürü karmaşık düşüncelere dalarak zayıf düşenler olanca sofulukları ve kibirlilikleriyle hep bir çeşit oturoturduğunyerde dinine yönelirler ve zulme ve takdiri ilahiye boyun eğerler.
Sayfa 201
Kentler, uluslar, uygarlık, ilerleme — her şey bitti artık. O oyun bitti. Yenik düştük.
“Öyleyse, uğurunda yaşayacağımız ne kalıyor ki geriye?”
Sayfa 199
Toplarımızın ve gemilerimizin hepsini yok ettikten, demiryollarımızı kırıp parçaladıktan ve şimdi oralarda yapmakta oldukları olduklarını tamamladıktan sonra bizi sistemli bir biçimde yakalayıp en iyilerimizi seçerek o kafes gibi şeylere doldurmaya başlayacaklar. Kısa bir süre sonra böyle yapmaya başlayacaklar. Yüce Tanrım! Bu daha bir şey değil. Anlamıyor musun?
Sayfa 198
“Bunu savaş denmez,” dedi topçu eri. “Hiçbir zaman da bir savaş olmadı zaten; insanlarla karıncalar arasında bir savaş mı olur?”
Sayfa 197 - Bu sefer karınca biz oluyoruz. Ezici üstünlüğe haiz ceberut taraf Marslılar.
Her yeri otlar kaplasın. Hoşuma gider.
İnsanlığın yolun sonuna gelmiş olmasından memnun değil misin? Ben memnunum. Dize geldik, yenik düştük.
Sayfa 196
Hiç kuşku yok ki, şu savaştan hiçbir şey öğrenmediysek, acımayı -boyunduruğumuz altında sürünen o beyinsiz yaratıklara bile acımayı- öğrenmiştik.
Sayfa 193
Doğrusu, en tuhafı da, şafak söker sökmez, Tanrı’yla konuştuktan sonra o evden, gizlendiği delikten çıkan bir sıçan gibi —pek de iri olmayan, alt sınıftan bir hayvan gibi, efendilerimizin akıllarına estikçe algılayıp öldürebilecekleri bir yaratık gibi— sürünerek çıkmamdı.Kim bilir, belki onlar da Tanrı’ya inanarak dua ediyorlardı.
Sayfa 193
Dara düştüğüm zamanlar hep öylesine dualara sığınırdım, puta tapanların tılsımlı sözler mırıldanmaları gibi dua ederdim; ama bu kez, Tanrı’nın karanlığıyla yüzyüze, gerçekten dua ediyordum, kararlılıkla ve bilerek yakarıyordum. Ah, o tuhaflıklarla dolu gece!
Sayfa 193
Artık görünmemeye çalışarak etrafını etrafı kollayıp duran, kaçıp gizlenen o hayvanlardan bir farkımız kalmamıştı; insanoğlunun korkulu imparatorluğu son bulmuştu.
Sayfa 185
Tahttan indirilmek ve biraz “empati”
O an insanoğlunun havsalasının almayacağı, ama hükmettiğimiz zavallı hayvancıklara hiç de yabancı gelmeyecek bir duygu yaşadım. Kendimi, yuvasına geri döndüğünü sanırken birden yuvasını kızıp altını üstüne getiren bir takım adamlarla karşılaşan bir tavşandan farksız hissettim.Beni günlerce bunalttıktan sonra birden kafamda açıklık kazanmaya başlayan bir şey sezer gibi oluyor, artık bir efendi değil Marslıların boyunduruğu altına girmiş bir hayvan olduğuma inanmaya başlıyor, artık tahtımızdan indirildiğimiz duygusuna kapılıyordum.
Sayfa 185