İç sesini kaybeden ve onu arayan İrfan, yeniden düş görmeye başlayan İsmihan ve bu iki insanın başlarını bağlamaya çalışan İrfan'ın annesi Naciye Hanım ile ahiretliği alzheimer hastası Remziye Hanımın insanı kahkahalara boğarken aynı anda hüzünlendiren hikayesini anlatıyor DÜŞ UYKUSU
Akıcı anlatımı, sürükleyici kurgusu, karakterlerin iç dünyalarını bize aktarma şekli, olaylara bakış açısı ile uzun zamandır okuduğum en keyifli,en traji komik kitaptı. Yazarın mizah anlayışına bayıldım. Hayatın içinde, yaşadığımız, gördüğümüz olayları ince esprili bir dille o kadar güzel özetlemiş ki.
Ve bu kadar kahkahanın ,esprinin içine öyle cümleler yerleştirmiş ki insanı derinden sarsıyor. Karakterlerin içlerinde yaşadıkları o hüzün taâ size kadar ulaşıyor. Okurken, batıl inançlarımızı, toplumun namus kavramını, insanların dürüstlüklerini ,aile yaşamını, akrabalık bağlarını sorguluyorsunuz
Karakterlerin hepsi birbirinden renkli kişiliklerdi ancak Naciye ve Remziye ikilisi muhteşemdi. Kitapta en en sevdiğim diyaloglar bu ikilinindi. Yazarımız bu ikilinin yol maceralarını yazsa ne kadar keyifli olur diye düşünmeden edemiyorum
Buyuk çoğunluğunda kahkahalara boğan yer yer hüzünlendiren biraz düşündüren, biraz toplumu eleştiren bir kitap okumak isterseniz tavsiyemdir. Okuduğunuza pişman olmayacaksınız
