Alışıyordunuz.
Göz görmeyince sevginiz azalmıyordu ama alışıyordunuz. Onu aramamaya, sesini duymamaya alışıyordunuz. İçinizi çocuksu bir heyecanla dolduran o gözlerini görmeye alışıyordunuz.
Elleriniz üşüdüğünde onun elini tutmamaya alışıyordunuz.
Yokluğuna alışıyordunuz.
Ve fark ediyordunuz ki;
Zaman, almak isteyen için en büyük ilaçtı.