Düzen Adamı
Alberto MoraviaDüzen Adamı Gönderileri
Düzen Adamı kitaplarını, Düzen Adamı sözleri ve alıntılarını, Düzen Adamı yazarlarını, Düzen Adamı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Hepimiz şu veya bu şekilde masumiyetimizi kaybediyoruz. Normallik böyle işte.
Normallik,Lino’yla karsilastigi günden itibaren peşinden koştuğu boş bir serap değil, ilk günahın tehtidi altındaki hayatını gerekçelendirmek için duyduğu bu zorlu ama nafile arzuydu işte.
Sayfa 316Kitabı okudu
 Hepimiz şu veya bu şekilde masumiyetimizi kaybediyoruz normallik böyle işte.
Sayfa 316Kitabı okudu
Bir hata olduysa diye düşündü ilk ve en önemlisi kendi anormalliğinden kaçmak istemesi ve başkalarıyla iletişim kurabilmek için normalyi aramasıydı bu hata güçlü bir içgüdüdan kaynaklanmış de ne yazıkki bu içgüdün karşılaştığı normallik içindeki her şeyin anormal bir fuzuli olduğu boş bir biçimden başka bir şey değildi ilk darbeyle birlikte bu biçim paramparça olmuştu bu son derece haklı ve insani içgüdü Marcelo’yu kurbandan katile dönüştürmüştü başka bir ifadeyle quadri’yi öldürmek değil hayatının o ilk günahına uygun olmayan araçlarla yok etmeye çalışmış olmasıydı
Sayfa 291 - MarcelloKitabı okudu
Marcello onca zamandır hayalini kurduğu normali böylesine doğal böylesine içten bir sekilde, sırf aşkın gücüyle yine sayesinde elde edecekti ama bu yıllardır aradığı neredeyse bürokratik olan normallik değil ,meleklere mahsus sayılabilecek farklı bir normallikti. Işıl Işıl ruhani normalliğe kavuşmadan önceki siyasi sorumluluklarinin, Giulia’yla evliliğinin bir düzen adamının mantıklı ve renksiz hayatının ağır koşumları Marcelo’nun kendisi için daha uygun bir kader beklerken bilinçsizce benimsediği ,ayaklarına dolanan, hayatın bir taklidiydi sadece artık onlardan kurtuluyor ve kendini yeniden keşfediyordu
Sayfa 223 - MarcelloKitabı okudu
Normallik arzusuydu kabul gören genel bir kurala uyma hevesiydi farklı olmak suçlu olmak anlamına geldiğine göre başkalarına benzeme isteğiydi.
Sayfa 32 - MarcelloKitabı okudu
Toplumsal hayatın bir parçası olmaya devam ediyorlar ve delilik de onun parçası olmak için başvurdukları araç haline geliyor
Melankolisi, seçim yaparak vazgeçmek zorunda kaldığı şeylerin başka türlü nasıl olabileceği düşüncesinin yarattığı pişmanlık ve kederle karışıktı.
Sayfa 222 - Kolektif KitapKitabı okudu
O karanlık ormanaltında, bir parça yosunun üzerinde yetişen o yalnız çiçek gibi olmak, diye düşündü, gerçekten mütevazı ve doğal bir kaderdi. Halbuki temelsiz bir normalliğe boyun eğmenin imkansızlığının istemli tevazusunun ardında tersine dönmüş gurur, gösteriş, özsaygıdan başka bir şey yoktu.
Sayfa 323Kitabı okudu
... Marcello'ya bundan sonra insanın kendi gölgesini kovaladığı ve hep kendini kovalanmış ve suçlu hissettiği çöllerin sefaletinden kaçınmasını daima bilecekmiş ve şu anda içinden geçtiği yerlere benzer, eşkıyalarla yabani hayvanların yaşadığı kayalık ve aşılması güç yerleri özgürce ve maceracı bir ruhla arayacakmış gibi geldi.
Sayfa 321Kitabı okudu
Yarın herkes fikrini, partisini, hayatını hatta karakterini değiştirebilirdi ama Marcello için böyle bir şey mümkün değildi, başkalarıyla ilişkisinde mümkün olmadığı gibi kendi içinde de mümkün değildi.
değişmek -böyle bir şey mümkün olsaydı- kendi kendini feshetmek anlamına gelirdi. İşte şimdi, bunca yıkımın ortasında, tam olarak kaçınmak istediği şey buydu.
Sayfa 291Kitabı okudu
Marcello artık bir anlamda kaybeden ata oynadığının apaçık farkındaydı ama neden ona oynadığını ve en aşikar gerçekler dışında o atın kazanmamasının nedenlerini bilmiyordu. Tüm yaşananların gerçekten bu şekilde gerçekleşmesi gerektiğinden emin olmak isterdi, yani zaten hiçbir şekilde farklı bir ata oynayamayacağından ve sonucun farklı olamayacağından emin olmak: Hissetmediği bir vicdan azabından kurtulmaktan ziyade bu düşüncelerinden emin olmak istiyordu.
...
Görünüşe göre, kendiyle ancak başka bir şekilde davranamayacağından emin olabilirse -o da her zamanki gibi bitkin ve kederli bir halde- barışabilecekti.
Sayfa 290Kitabı okudu
İnsanlar için yaşam, hoşgörülü doğanın sunduğu uyuşuk huzura kendilerini bırakmak değil, sürekli mücadele ve endişe halinde olmak, her an hayat denen o bütünsel sorunun bir parçası olan büyük sorunların sınırları içindeki küçük sorunları çözmek demekti.
... insanların coşkulu, samimi, saldırgan sevinci yüzüne patladığında kendine hemen, az da olsa endişeyle, bu sevincin ruhunda huzursuz bir duygu uyandırıp uyandırmadığını sordu. Bir an sonra uyandırmadığını düşündü, ne pişmanlık ne hınç ne de korku hissediyordu. Sakindi, hissizdi, uyuşmuş gibiydi ve başkalarının sevincini gözlemlemeye hazırdı, o sevince dahil olamıyordu belki ama onu tehdit veya hakaret gibi de görmüyordu.
Sayfa 307Kitabı okudu