Nıetzsche'nin egoizmin sınırlarını zorladığı, bol bol Alman yergisi(ırkçılığı) yaptığı,Zerdüşt'ü yücelttiği, zaman zaman kendiyle çelişen ifadeler de barındıran kitap "Neden bu kadar bilgeyim, Neden bu kadar akıllıyım, Neden bu kadar iyi yazıyorum" olmak üzere temelde 3 konuyu türlü türlü yönlerden ele alıyor.
Kadınlar konusunda yazdıklarında Lou Andreas-Salomé'in etkisi olsa gerek ki zannımca kitabın sonundaki şiirsel tarifte (bence kitabın en etkileyici bölümü) yine ondan bahsediliyor.
Diğer eserlerinde olduğu gibi yalnızlığa-kendisinin ulaştığı ve diğer insanların yaklaşmaya yakın dahi görmediği zirveye-övgü bunda da mevcut. Diğer yandan kitaplarının anlaşılmamasından dolayı diğer insanları "saman kafalılık" gibi tabirler ile tanımlarken diğer yandan bu anlaşılmazlıktan gurur ve haz duyuyor.
Yazarı tanımak için iyi bir eser diyebilirim :)