...Kendime söylediğim şey buydu; hâlâ hayattasın. Sanırım hepimiz uyandığımız her sabah aynı şeyi söylüyorduk; hâlâ hayattayım. Fakat gercek şu ki değildik. Ölü değildik fakat yaşıyor da sayılmazdık.
"Üzüntü, sel suyu gibi coşup tüm dünyayı kaplıyordu sanki ve geri çekilmesi zaman alacaktı. Ama belki de küçük umut adacıkları vardır değil mi? Mutluluk adacıkları? Ya da onun gibi şeyler?"
“Kendime şöyle dedim: "Bak, hala yaşıyorum." Sanırım hepimiz sabahları uyandığımızda aynı şeyi söylüyorduk. "Hala yaşıyorum." ·oysa gerçekte yaşamıyorduk. Ölmemiştik ama canlı da değildik. “