Tasavvufta "nazar ber-kadem" ifadesi, "yürürken gaflete sebep olacak herhangi bir şeyi görmemek için gözünü ayağa dikmek, hep kendi işi ile meşgul olmak" şeklinde tarif edilir. Tasavvufta göz, kalbin penceresidir. Gözün gördükleri kalbi meşgul eder. Bunun için nerede olunursa olunsun bakışın haramdan, başıboşluktan, gereksiz şeylerden uzaklaştırılması gerekir. Bu durum, gönlün ve zihnin toparlanmasını, gelişimini kolaylaştırır.