Ebû Muhammed Faruk'da şöyle demiştir: Namaz vakti girdiğinde elinde ancak kendi temizliğine yetecek kadar su bulunan bir kimsenin o suyu, aynı durumda olan bir başkasına vermesi câiz değildir. Fakat aç bir adamın kendi yiyeceğini başkasına vermesinde bir mahzur yoktur. Bu ikisinin arasındaki fark; biri Allah'ın hakkıdır, tercih yapamaz. Diğeri kendi hakkıdır, tercih yapabilir.