Eugene O’Neill, 1888-1953 yılları arasında yaşamış, Nobel Edebiyat ve Pulitzer ödüllü bir yazar. O’Neill, Amerika’nın en ünlü oyun yazarları arasında. Orijinal adı Mourning Becomes Electra olan 1931 tarihli eser, bana göre en başta adı ile insanı kendine çekiyor.
İşin içinde Elektra olunca ister istemez bir trajediye de hazırlıklı oluyorsunuz. Elektra’ya Yas Yakışır, içinde mitolojik ve psikolojik göndermeler barındıran ağır doz bir trajedi. Tiyatro hayranlığım ve karşımda Nobel ödüllü bir yazar olmasa, normalde ne okumayı, ne oyun olarak seyretmeyi ne de film olarak izlemeyi tercih etmeyeceğim, rahatsızlık duyduğum türde bir olay ve ruh örgüsü var.
Son dönemin popüler dizilerinden Kırmızı Oda’yı izlemiş olanlar anlayacaktır. Bu hikayedeki tüm karakterler o odada, o koltuğa oturacak türde.
Ben mutlu sonları seviyorum. Acılar, mücadeleler olsa bile kahramanlar ayağa kalksın, kaderlerini kendi yazsın ve günün sonunda güneş açsın istiyorum. Bu kadar karanlık...Yok yok. Sevmiyorum. Bu kadar karanlık hikaye hiç sevmiyorum.
