Nihayetinde aynı ananın çocuğuyuz hepimiz. Ne toprak, ne ağaç ne de kuşlar hariç bundan. Biz bizeyiz maalesef. Zira umurunda bile değiliz dünyanın. Biz varız diye var olmadı o. Onun yolu başka. Kendi çilesi bitene kadar ağır ağır dönecek bu elemge.
Hava kararıp da gece oluncaya dek, sema eden binlerce parlak yıldızı göremiyor insanoğlu. Koskoca evrende tek başına olduğuna inanıyor tüm gün. Telaşı sırf bundan.