Saf, temiz, doğaçlama ortaya çıkan büyük bir sevgi ile insanı paramparça ve kör eden korku gibi iki kontrast duygunun bir arada yaşanabileceğini hiç düşünmemiştim, adeta nefesim kesilmişti.
Onu dünyaya getirerek bu tehlikelerin içine fırlatıp atmışım gibi geliyordu.
Böyle bir suçluluk duygusuyla ne yapabilirsiniz? Bu bataklıkta nasıl boğulmadan ayakta kalırsınız?
İnsan artık hiçbir şeyi takmadığı noktaya geldiğinde kendinden daha fazla utanç duyamaz ve kendinden daha fazla nefret edemez. En diptedir ve her şey üstüne yıkılmıştır. Bu noktada insan sevinç, özgürlük ve acı duygularını aynı anda hisseder. İçimde her şeyi bir arada tutan mandalın kırıldığı hissi vardı. Hiçbir şeyin bundan sonra işe yaramayacağı düşüncem nedeni ile intihar etmeye karar verdim. Bu kararı alışım sonrası müthiş bir özgürlük hissi yaşadım.
Suçluluk ve baş ağrılarım, korkunç boyutlardaydı, buradan ayrılamıyor, burada yaşayamıyor, düşünemiyor, konuşamıyor, rüya göremiyor, hayal kuramıyordum.