Ermenilerin Zorla Müslümanlaştırılması Gönderileri
Ermenilerin Zorla Müslümanlaştırılması kitaplarını, Ermenilerin Zorla Müslümanlaştırılması sözleri ve alıntılarını, Ermenilerin Zorla Müslümanlaştırılması yazarlarını, Ermenilerin Zorla Müslümanlaştırılması yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Harput'da konaklayan Ermenilerin topluca tutuldukları kampları ziyaret eden American Harput Konsolosu Leslie A. Davis şu gözlemini aktarır: "Kamp boyuna yürürken anneler [bize] çocuklarını teklif ediyor ve birini almamız için yalvarıyorlardı. Gerçekten de, Türkler seçtikleri bu çocuk ve kızlan köle veya daha kötü [amaçlar için] almaktaydılar. Hatta, en iyi kızları seçebilmek için yanlarında doktor getirenler bile vardı."
Sayfa 199Kitabı okudu
Örneğin 3 Nisan 1919 tarihli oturumda, bir kadın verdiği ifadede Cemal Azmi Bey'in "erkekleri cem ettirerek [toplatarak] kayıklarla Kumkale Ciheti'ne sevk edilmeleri için jandarmalara emir verdiğini ve bunların esna-yı sevkte bir kısmının kurşunla, kısm-ı diğerinin denize atılmak süretiyle hepsinin itlaf edildiğini [öldürüldüğünü]" aktardıktan sonra, Vali'nin çocukları da toplattırdığı ve onların "bir kısmını Değirmendere Ciheti'ne sevk" ettirdiği, "diğer kısmını da Niyazi Efendi'nin idaresi altındaki kayıklarla denize" attırdığını söyler. 18 Nisan tarihli oturumda ifade veren Trabzon'daki Katolik Misyoner Reisi ltalyalı Loran Milk, "denize nazır bir yerde ikamet ettiği için ba'zı Ermeni Kadın ve Çocukları'nın sandallara irkab ile [bindirilerek] nakl olunurlarken gördüğünü, bu sandalların bi'l-ahire boş döndüğünü" gördüğünü aktarır.
Sayfa 191Kitabı okudu
Bilindiği gibi, Ermenilerin Suriye bölgesine sürülmesi konusunda ilk resmi karar 24 Nisan 1915 tarihlidir. Bu tarihten önce, özellikle Mart 1915 tarihinde, "İskenderun, Dörtyol, Adana, Haçin, Zeytun, Sis gibi" bölgelerden Ermeniler askeri ve politik nedenlerle Konya civanna sürülmeye başlanmıştı. 24 Nisan 1915 tarihinde, ilgili bölgelere yollanan bir emirle, Konya istikametine gönderilen bu Ermenilerin, "Haleb'in cenub-ı şarkisi ile Zor ve Urfa havaltsine sevklerin(e)" karar verildiği bildirilir."
Sayfa 148Kitabı okudu
Fitzmaurice'e göre, Müslümanlarda şöyle bir inanç egemendir; Hıristiyanlar kendilerine tanınan haklardan, Müslüman otoritenin hoşgörüsünü ihlal etmedikleri müddetçe yararlanabilirler. Oysa Ermeniler, yabancı devletlerden yardım ve himaye istiyorlardı. Müslüman çoğunluğa göre bunu istemek, Müslüman otoritenin sağladığı hoşgörü sınırının aşılması, anlaşmanın bozulması anlamına gelir. Bu koşullarda Müslüman otorite, Hıristiyanları korumaya yönelik her türlü bağımlılıktan kurtulur. Fitzmaurice, bu koşullarda Müslümanların, Hıristiyanların malları da dahil yaşam koşullarına saldırıyı dini bir gereklilik olarak gördüklerini aktarmaktadır. Ona göre katliamların arkasında böyle bir inanç yatmaktadır.
Sayfa 107Kitabı okudu
Ermenilerin kiliseye doldurulmaları ve tek tek dışarıya alınarak Müslüman olmalarının istenmesi bir başka yaygın uygulama idi. Müslüman olmayı kabul etmeyen kişi hemen orada öldürülmektedir. Bu nedenle canlarını kurtarmak isteyen Ermeniler, Müslümanlığı kabul etmekten başka bir seçeneğe sahip değillerdi. Amerikan Büyükelçisi Terrell 15, 16 ve 29 Aralık tarihli raporlarında bu tür olaylara bazı örnekler verir (...) İngiliz Büyükelçisinin, 6 Mart 1896 tarihli raporunda sadece Siirt ve köylerine ilişkin verdiği rakamlar katliamların, kadınların kaçırılmasının ve zorla din değiştirmelerin boyutlarının büyüklüğü konusunda bilgi vermeye yeter, "Hıristiyanlann sayısı 37.000; öldürülen 15.000; din değiştiren 19.000; kaçırılan kadın 2.500; yakılan veya Camiye çevrilen kilise sayısı 97." Dönemin Amerikan ve İngiliz Konsolosluk raporlarında ve bölgelerden gönderilen Misyoner mektuplarında konu hakkında bu ve benzeri son derece detaylı bilgiler bulmak mümkündür.
Sayfa 105Kitabı okudu