Başarısız olup da çaresiz kaldığım zamanlarda gider bir taş ustası bulur, onu seyrederdim. Adam belki 100 kere vurur taşa… Ama değil kırmak, küçük bir çatlak bile oluşturamaz. Sonra birden yüzbirinci vuruşta taş ikiye ayrılıverir. İşte o zaman anlarım ki, taşı ikiye bölen o son vuruş değil, ondan öncekilerdir.