Pürüzsüz geceye tünedi çatlamış kaygılı sesim
Üzgünün bereketinde budaklanan dallarımda gül uzaklığı ötüştü
Hışırdadı kollarım
Duymadın
Sen anarken kara bir tüy gibi ağzının içinde ölümü
Ben seni değil
Dilinde bulduğum o lacivert yazgının son sabahını öptüm