Fi Sözleri ve Alıntıları
Fi sözleri ve alıntılarını, Fi kitap alıntılarını, Fi en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ve güzellik, daha da yücedir yetenekten.
O, çaba harcamadan kendini gösterir
Yorulmaz kendini armağan etmekten.
…
Sayfa 67Kitabı okudu
Kısa zaman sonra gözleri karanlığa alıştı.
Önce kafaları esir alan dogmalar, kin, nefret, kan davaları, sonra da savaş, ölüm, açlık, sefalet, salgın hastalıklar ve yeryüzünün çağdaş "veba"sı kanser...
Yol boyunca kimseyle konuşmadığı gibi, konuşulanları dinlemiyor, sorulanlara da yanıt vermiyordu.
Yalnızca bir köşeye büzülmüş okuyor, okumadığı zamanlarda da bir şeyler yazıp duruyordu.
Onlarda ağız kalabalığı çok; eyleme gelince hiçbirinde iş yok!
Gözlerinde şeytanca parıltılar bir yanıyor, bır sönüyordu.
BilgiKitabı okudu
Benim mi Allah'ım bu çizgisiz yüz? Ya gözlerden yok olan mor halkalar? Neden böylesi dost görünürsünüz, Yıllar yılı düşman olan aynalar?
Sayfa 52 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
Herkes olan bitenin sorumlusu olarak karşısındakileri görüyor, birbirlerine olan nefretleri giderek büyüyordu. Çok değil, bundan bir-iki ay önce dost olanlar, şimdi düsman kesilmişlerdi. Aynı mahallede, aynı sokakta çocukluklarından beri birbirleriyle kardeş gibi yaşayan karşıt kesimden insanlar artık birbirlerini düşman olarak görüyordu.
Hemen her gün -şimdiye dek Turania'da hiç görülmedik biçimde "faili meçhul" en az bir öldürme, yaralama, ya da kundaklama, bombalama olayı duyuluyor, halk da kanıksadıgı bu olaylarla ilgili haberleri -çok doğalmısçasına- izleyip geçiyordu.
"Baksana sunun suratındaki kırışıklıklara! Sanki yaşamın tüm kötülüklerini yıllarca sırtında taşımış gibi... "
Onun görevi susmak, kederini, üzüntülerini hep nasıl içine atıyorsa, mutluluklarını, sevınçlerini de içine atıp dışarı göstermemekti.
“Çünkü gücünü ikiye katlayan zamandır yalnızca“
Sayfa 29Kitabı okudu
"Yemeden içmeden kesilmiş anlaşılan. Ya da diğerleri ona yemek vermiyorlar."
"Vurdumduymazlığınızın, işinizi savsaklamanın cezasını çekeceksiniz!"
Hele şükür! Buralarda da bize benzer insanlar olduğunu görür gibiyim. Yaşam belirtileri çıkmaya başladı ortaya.
Çok değerli bir malı yitirmiş olmanın çılgınlıgı mı; yoksa kırılan onurunun, aşağılanmanın sonucu beynin çığırından çıkışı mı; ya da, neredeyse doğduğundan beri yatalak, lanet bir anne ile beyinsel özürlü bır ağabeye bakmak zorunda kalarak tüm bir çocukluğu, genç kızlıgı adam gibi yaşayamadan ziyan zebil etmiş olmanın biriktirdiği hıncın patlaması mı? Belki de hepsinin tehlikeli bir karışımı bu.
Tüm devlet kuruluşları içinde insanlar birbirleriyle didişiyorlardı; hatta, böyle günlerde en gerekli olan itfaiye, sağlık personeli, hastaneler de parçalanma ve karşılıklı itişme içine girmişti.
Devlet giderek felç olma yolundaydı.