Bir komutanın askerlerinin dostuymuş izlenimini yaratması için herkesi dışlayan kişisel hırslarını gizlemesi gerektiğini bir çocuk bile bilir. Çok yazık. Bizi biz yapan hep kusurlarımız, iyi niteliklerimiz değil.
Akıl konudan uzaklaştığında, heveslerin ve hezeyanların kanatları çırpmaya başladığında ne kadar yol gittiğimizin farkına varmayız, hele de bizi götüren ayaklar kendimizin değilse.
Doğanın kimi gizemlerini olduğu gibi bırakmak daha hayırlı olabilir. Örneğin cennetteyken olağan bir elma yediğini zanneden Ademin başına gelenlere bakın.