Sabahattin Ali'nin Objektifinden, Kızı Filiz'in Gözünden Bir Yaşamöyküsü
Filiz Hiç Üzülmesin
Filiz AliFiliz Hiç Üzülmesin Gönderileri
Filiz Hiç Üzülmesin kitaplarını, Filiz Hiç Üzülmesin sözleri ve alıntılarını, Filiz Hiç Üzülmesin yazarlarını, Filiz Hiç Üzülmesin yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çanakkale Savaşından sonra dedem askerlikten istifa ederek İzmir'e gelmiş. "Babam.... elindeki bir miktar para ile İzmir'de iş yapmak istedi. Bir tiyatro isticar etti. Karşıyaka'da gazino işletti.. Hülasa işleri iyice idi." Tam işlerini yoluna koyacakken bu kez de İzmir'i Yunan işgal etmiş. On parasız kalınca Edremit e, nenem Hüsniye
Selahattin Bey oldukça güzel olan bu kızı evvela kendisi ile bir ayarda bir mahluk gibi değil, güzel bir kedi, bir kuzu gibi sevdi. Lakın derhal anladı ki, bu kızcağız kendisini hiç de küçük, basit görmemekte, bir müsavat istemektedir... Kapalı büyüyen ve bu şekilde bütün tabii arzu ve ihtiyaçlarını içinde hapsetmeye mecbur olan genç kız, gayet tabii olarak, sinirli ve manen bozuk bir mahluktu
Dedem Cihangirli Ali Selahattin aslen baba tarafından Oflu imiş. Bahriye Alay Emini Oflu Salih Bey ile Çerkez asıllı Saniye hanımın oğlu Ali Selahattin Cihangir'de büyümüş. "Babam İstanbul'un asil ve eski bir ailesinin çocuğu idi. Çok iyi büyütülmüş, terbiye
edilmişti. Askerliği o zamanlar en şerefli meslek zanneden ailesi, kendisini
Amcamın anlattıklarına ve babamın Mehpare'ye yazdığı mektuplara bakılırsa ne olmuşsa Çanakkale Savaşı sırasında olmuş. On dört yaşında anne olan nenem, iki ufak çocukla kendini savaşın ortasında bulunca ruhsal dengesini yitirmiş ve iki kez intihara kalkışmış. Bunun üzerine dedem, nenemi ve çocukları Çanakkale'den uzaklaştırmaya
karar vermiş.
Yerim soran bulunursa: Benim meskenim dağlardır
Madem meskeni dağlar’dı Sabahattin Ali’nin, biz de ona dağlarda bir işaret bırakacaktık. Çatağın yakınındaki düzlükte arkasını Istranca ormanlarına dayamış koskoca bir kayanın üzerine gömdüğümüz mermer parçasına, ‘Başım dağ/ Saçlarım kardır/ Benim meskenim dağlardır” diye yazdık. O günden beri artık babamı rüyamda görmüyorum ve inanıyorum ki artık ruhu huzura kavuştu ve dağlarda özgürce dolaşıp duruyor.”
Sabahattin Ali, Kırklareli köylerinin folkloruna çoktan girmiş, bir halk kahramanı, bir efsane olmuştu.
"Babamın sözünü tuttum ve uzun zaman hiç üzülmemiş gibi yaptım. Yıllar boyu onun öldüğüne inanmadım. Geri gelecek diye bekledim. Kalabalıklarda ona benzettim insanları, yabancı ülkelerde beyaz saçlı, kısa boylu, tombulca adamları takip ettim, odur diye. Rüyalarıma girdi sık sık, hiç konuşmadan, gözlerini hafif kısarak, gülümseyerek baktı bana rüyalarımda, ben hep peşinden koşup onu yakalamak istedim ama hiç başaramadım."
Filiz Ali...
Anneme ve babaları siyasal, faili meçhul cinayetlere kurban giden tüm çocuklara...
-Benim meskenim,
“Başım dağ, saçlarım kardır,
Deli rüzgarlarım vardır,
Ovalar bana çok dardır,
Benim meskenim dağlardır.”
Sayfa 158 - Sel yayıncılık
“Hiç vazgeçmediği bir alışkanlığı vardı: Cebinde daima bir kitap bulunur, boş kaldığın anda okumaya dalardı”...
Sayfa 52Kitabı okudu