Bu soru “bencil olmanın” ne anlama geldiğiyle ilgili bir başka soruyu ortaya çıkartır. En temel düzeyde bencil olmanın, “İstediğim şeyi yapacağım, sen ise umurumda değilsin,” anlamına geldiğini kabul edersek bu bizde bir tür ürperme yaratır. Bize kaba, umursamaz, “nahoş” gelir. Fakat bu anlayış nereden gelir? Ve neden “istediğimi yapmam” “umrumda değilsin”i ikinci bir kabul olarak beraberinde getirir gibidir?