"Onlar saygıyı, inancı, güveni unutmuş, belki de hiç duymamış, hiç öğrenmemiş kişiler. İnsan, öylelerine kişi derken, dilin yetersizliği karşısında iğrenti duyar."
Arabanın penceresinden gördüğüm sokaklar, evler, hem bildiğim yerlerdi, hem de ilk kez görüyor gibiydim onları. Yıllardır gitmemiştim o yana. Şehir ne kadar büyümüş, değişmiş!
"..Gece inerken ilk kararan yerler, çukurlardır; en son aydınlanan yerler de oralar. Oysa ışığı severim ben; severdim. Önceleri. Şimdi gece sarsın istiyorum beni. Çukur olmalı, çukurda kalmalıyım."
Belledikleri kalıplarla konuşulmadıkça, ırzlarına geçildiğini sanan zavallılar da vardır. Bunların ayması için başlarına ölümcül işler gelmesi gerekir sanki.