Gecenin Sesi
Dean R. KoontzSözler ve Alıntılar
...buz gibi bir korku
damarlarımda sinsi sinsi kol geziyor....
....
(william shakespeare)
"Ne arıyorsun?" diye sordu Colin
"Cesetler"
"Ne"
"Ölü insanlar"
Sayfa 31Kitabı okudu
"Eğer bu tren, içi insanlarla dolu gerçek bir tren olsa ve raydan çıksaydı,yolcuların hepsi oturdukları yerlerden fırlarlardı.Başlarını pencerelere ve tutunma demirlerine çarpıp parçalarlardı. Hepsi birbirinin üstüne düşer,yerde karmakarışık bir yığın oluştururlardı. Her yerde kırılmış kollar, bacaklar, parçalanmış yüzler,dökülmüş dişler, oyulmuş gözler olurdu. Hepsinin üstünü kıpkırmızı bir kan tabakası kaplardı.... Bir mil uzaktan çığlıklarını duyabilirdin. İçlerinden bazıları da ölmüş olurdu tabi ki "
" Ne demek bu ? "
Bunun anlamı, eğer bu kaza gerçek olsaydı, vagonların içinin ne durumda olacağını hayal etmeye çalışıyorum demek "
"Neden yapıyorsun bunu "
"Çünkü ilgimi çekiyor. "
Sayfa 32Kitabı okudu
Geriye dönüp bakmanın bir zayıflık belirtisi sayılacağına inanıyor , zayıf bir insan olma özelliklerini yeterince uzun bir süre boyunca taşıdığını düşünüyordu.
Başka bir şey daha hissetmekteydi. Çok daha karanlık , çok daha yakıcı , öfkeden daha rahatsız edici , korkudan daha yıkıcı , her şeyden daha çirkin bir şey. Korkunç ve anlatılmaz bir yalnızlık gibi , ama yalnızlıktan daha beter. Bu bir kuşkuydu... hayır , inatçı... terkedildiğine , unutulduğuna , koskoca dünyada bir tek kişinin bile ona aldırmadığına , gerçekte nasıl bir kişi olduğunu , hayallerinin neler olduğunu anlamaya çalışacak kadar bile ilgilenmediğine inanıyordu.
Bir süre için , tüm dünyasının , hatta evrenin kendi odasıyla sınırlanması Colin'i rahatsız etmezdi. Kitapları , korku romanları , canavar modelleri ve radyosu vardı. Bir hafta , bir ay , hatta daha uzun bir süre boyunca kendini onlarla eğlendirebilirdi. Zaten dışarıya adım atmaktan korkuyordu.
'' Yüreğinin derinlerinde herkes biraz katildir. ''
'' Ben değilim. ''
'' Öylesin. ''