Gündüzün geceye teslim olduğu sırada her zamanki gibi yürüyorum eve doğru... Göğün iliklerine kadar kızıllaştığı anı seyretmeden gitmeyenler gibi ben de veda etmezdim hiçbir zaman güne... Güneş toparlanıp giderken, rüzgâr ağaçların göğsüne, çiçek açmış leylakların koku dağıtan mor yapraklarına ve sokakta koşuşan çocuklara serinliğini serpiyordu yine. Bu rüzgâr dünün rüzgârıydı...