İtiyatlardan(alışkanlık) çoğunun nereden ve nasıl geldiğini bilemeyiz, öğrencilerden biri evinden okula gitmek gitmek için daima aynı yoldan gittiğini söylüyor. Halbuki bu yol en kısa yol değildir, daha kısa bir yoldan da gidilebilir : hatta geç kaldığı zamanlar bile yine alıştığı yoldan gidiyor, derse yetişmek için koşmaya mecbur oluyor. Bunları yapacağına kısa yoldan gitse daha iyi olmaz mı ?
Öğrenci bu yolu tercih ettiğinin farkındadır, yalnız buna niçin ve nasıl alıştığını bilmiyor.
Alışkanlık haline gelmiş olan bir ihsas amili ortadan kalkınca bir boşluk hissi duyulur, nitekim sigara ve alkol düşkünlerinin damarları nasırlaşmış olduğu halde alıştıkları şeylerden vazgeçemezler, çünkü bunlar onlar için artık bir ihtiyaç haline gelmişlerdir.
Elimize güzel bir şey geçince bunu sevine sevine dolabımızdaki antikaların yanına koyar günlerce seyrederiz, zevk alır, dostlarımıza gösteririz fakat bir zaman sonra eski alakamız kalmaz, sonunda bizi yanındaki daha eski şeylerden fazla çekmez olur.
Yeni bir ihsasın bizi ilk önce şiddetle ilgilendirdiğini herkes bilir, fakat aynı tesir tekrarlana tekrarlana zayıflar, nihayet dikkat edilmez bir hale gelir.