"Doğmaktan daha mı kötüydü ölüm?
Aslında bir lütuf gibiydi; doğum ile ölümün birlikte olması! Hem güldüren hem de ağlatan bir ironiydi, insan hayatı. Doğarken ağlarsınız ama herkes sevinir , ölürken gülümsersiniz ancak herkes ağlar. Çığlık ve tebessüm!
Hangi duygu halinde ya da hangi zaman ve mekânda olmaktan bağımsızdı ölüm. Var olmanın gölgesi gibi,insanın peşini hiç bırakmayan salt gerçekti. Ölüm her an her yerdeydi.."
Sayfa 104