Tahammül sınırım çoktan aşıldığından beri
insanlarla daha az görüşmeye,
hislerimi açmamaya ve
tuğla tuğla duvar örmeye başladım.
Beni sıkıntıya sokacak insanları ve durumları elimin tersiyle ittim, pişman değilim...
Hayat ki akıp gider bulanık bir su gibi,
Korkulu rüyalarla geçen bir uyku gibi...
Çabalama... Kabul et bunu olduğu gibi!
Hayattan fazla bir şey bekleyenler delidir...