Gölgelerin arasına çekilmiş, harap halde duruyor. O binyıllık duvarlar. Kuleler, geniş araziler. Bütün bunlar aşınıyor mu? Hayır. Sivri uçlu kulelerin arasında hafif bir rüzgar geziniyor. Bir kuş ıslık çalıyor. Bir yağmur seli taşmış bir nehirden akıyor. Kayadan bir yumruğun derinliklerinde bir kuklanın eli kıpırdıyor. Donmuş avcundaki sıcaklık isyankar. Bir gölge uzuyor. Bir örümcek kıpırdanıyor… Ve karanlık karakterlerin arasında kıvırılıyor.
(Arka Kapak)
Titus yedi yaşında. Katı feodalite kurallarıyla yönetilen bir diyarda; çökmekte olan, ama hala görkemli bir krallığın tek varisi olarak yetiştirilirken dış dünyayı tanımanın özlemini çekiyor. Tüm kimliklerden kurtularak kendisi, sadece kendisi olmak arzusuyla; şatoya karşı olan sorumluluğunun ikileminde, içsel bir çatışma yaşıyor. Bu arada Shakespeare’in 3. Richard’ı kadar hırslı olan Steerpike, şatonun hakimiyetini ele geçirme konusundaki planlarında adım adım ilerlerken, karşısına çıkan engelleri (ister canlı olsun, ister cansız) ortadan kaldırmaktan çekinmiyor. Bu iki karşıt gücün kaçınılmaz olarak çarpışacağı an yaklaşırken, Gormenghast şatosunun asırlık kulelerindeki, karanlık dehlizlerindeki, gizli koridorlarındaki gerilim giderek artıyor.
(Arka İç Kapak)
