Sen birinin diğer yarısı olmaya hazırdın. Onun senin diğer yarın olup olmadığı önemli değildi. Kefilsiz, masrafsız verirdin krediyi. Pek çokları daha en baştan masaya koyarken kuralları, sana kalan duvara asmak olurdu utancını. Çocukluğunda yaptığın gibi, kapıları ardına kadar açar, oyuncak kutunu dökerdin önlerine.
Yaşlanıyor muyuz, yoksa biz de mı yeniden doğup büyüyoruz, onu düşünüyorum dedin. İçindeki sıkıntının büyüme sancısı olabileceğini sezmiştin belki de. Annelik çok şey öğretiyor insana tabii, diye yanıtladı seni.
Aile dediğin böyle bir şey işte, herkes sırların sır olarak kaldığına inandırır kendini ama hep söylendiği gibi, iki kişinin bildiği sır, sır değildir.