Ön Söz (Zaman)
Ne içindeyim zamanın,
Ne de büsbütün dışında;
Yekpare, geniş bir anın,
Parçalanmaz akışında.
…
Ahmet Hamdi Tanpınar
İnsanoğlu başlangıcı ve sonu olan bir zaman diliminde yaşam sürer. Ancak bu zaman diliminin başı ve sonu insanlar tarafından kestirilemediği için insanoğlu zamanın kıymetini bir türlü algılayamamış ve çoğunlukla zaman mefhunu görmezden gelmiştir. Aşık Veysel “Uzun ince bir yoldayım. / Gidiyorum gündüz gece. / Bilmiyorum ne haldeyim, / Gidiyorum gündüz gece.” mısralarıyla bu bilinmezliği çok iyi bir şekilde betimlemiştir. Bir hadis-i şerifte peygamber efendimiz var olan bu durumu şu şekilde ifade etmiştir: “ İki nimet vardır ki insanların çoğu bu nimetleri kullanmakta aldanmıştır: Sıhhat ve boş vakit.” Aynı şekilde insanoğlunun yaşadığı bu çelişkili durumu Ahmet Hamdi de şiirine taşımıştır. “Ne içindeyim zamanın, / Ne de büsbütün dışında” diyerek zamanın varlığını hissedemeyen ama bir o kadar da zaman mefhumuna mahkum olan insanoğlunun çıkmazını dizelerine taşıyarak bu konuya özellikle vurgu yapmıştır.
Hayatın hızlı ve çetin mücadelesi içinde durmayı ve anı hissetmeyi bilmeli insan! Akan ve durdurulamayan bir anı nasıl mı hissetmeli? İşte bu noktada sabitlenmiş, öncesi ve sonrasına hakim olduğumuz edebi kurgular ve duygu kesitleri bize “Gözlük” olmaktadır. Görmek isteyene yeni bir “Gözlük”le karşınızdayız.
Dergimizi tam ekran dijital deneyimlemek için canva.com/design/DAEp7hC1...
Dergimizi indirip okumak için gozlukdergisi.com/wp-content/uplo...
