Ön Söz (Unutmak)
Yaşamak! Hiç bitmeyecekmişcesine sürdürülen mücadele… Her an gözlerimizin önünden bir şeyler akarken her sesi işitmek için pusuda bekleyen kulaklarımız, bize türlü yaşanmışlıkları aksettirmektedir. Bizi bekleyen son ana karşı kürek çekerken içinde yaşadığımız mücadeleler, bizlere birçok hayat dersi vermeyi de ihmal etmemektedir. Her düşüşün bir kalkışı, her yokuşun bir inişi olduğu gibi yaşadığımız çetin dönemlerden de feraha eriştiğimiz anlar hep olmuştur. Peki çetin dönemlerde dillendirdiğimiz keşkeler ve sözler, görüp tecrübe ettiğimiz olaylar ilk sıcaklığını koruyor mu sizce?
Unutmak! Kimilerine göre bir nimetken kimilerine göre ise içimizde esen rüzgarın savurduğu bir toz zerreciğidir. Yaşa, tecrübe et ve unut! Döngü her daim hayatımızın içinde, her an yaşanmakta ve her an zihnimizin derinliklerinde kaybolup gitmekte. Bilinç, bu döngünün varlığını fark ettiğinde ya düşünüp yaşanmışlıkları hatırlayarak bir savunma mekanizması kurar ya da farkında olmadan döngünün girdabında kaybolup gider.
Bilinç sahibi bir birey kök salmış bir ağaç ya da rüzgarda savrulan bir yaprak gibidir. Her esen yele göğüs geren ve köklerinden aldığı bilinçle cevap veren bir birey ile ikindi yeline boyun eğmiş savruk bir bireyin tutumu bir olmasa gerek. Unutmak bazen acı günlerin bir ilacı iken, bazen kendini eritip bitiren bir mumdur. Unutmak, bazen hatırlamak bazense yeniliğe karşı kucak açmaktır. Unutmak, herkesin kendisine biçtiği bir giysi. Görmek isteyene yeni bir “Gözlük”. Yeni sayımızla keyifli okumalar.
Not: Sevdiğimiz bir gönül dostunu kaybetmenin acısı ile bu sayıda şiirlerin haricinde kalan metinler seslendirilememiştir.
Dergimizi tam ekran dijital deneyimlemek için canva.com/design/DAEvigNB...
Dergimizi indirip okumak için gozlukdergisi.com/wp-content/uplo...
