Öfkeleri, kinleri ve bütün zaaflarıyla insanlar, acınacak bir hale giriyor. Sevgileri, inançları, aşkları ve affedişleriyle de hiçbir çizgiye sığmıyor, büyüyor, çoğalıyorlar...
Rûh-bahş oldu Mesihâ-sıfat enfâs-ı bahâr
Açtılar dîdelerin hâb-ı adem'den ezhâr
(Bahar esintileri, o diriltici soluklar, Mesih gibi ruh bağışlayıcı oldu. Çiçekler, yokluk uykusundan gözlerini açtılar.)
Ne istiyorsun sevgili yağmur?
Yalandan, riyadan, hırstan, hasetten, kinden, kibirden, gururdan, vücuttan ve daha nice nice kirlerden yunup arınmamız için mi bu kadar çok ve şiddetli geliyorsun?