Gülünç Bir Adamın Düşü
Fyodor DostoyevskiGülünç Bir Adamın Düşü Gönderileri
Gülünç Bir Adamın Düşü kitaplarını, Gülünç Bir Adamın Düşü sözleri ve alıntılarını, Gülünç Bir Adamın Düşü yazarlarını, Gülünç Bir Adamın Düşü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Başaramadım!" diye söylenerek güçsüz bir halde koltuğuna yığıldı.
Sayfa 66Kitabı okuyor
Herkesi, her şeyi kucaklamak, her şeyi unutup huzur bulmak arzusuyla dolmuştu içi ansızın.
Sayfa 45Kitabı okuyor
Bazen aklımıza gelen fikirlerin, edebi bir dille ifadesi şöyle dursun, konuşma diline bile aktarılmasının mümkün olmadığı, anlık duygular halinde içimizde kaldığı herkes tarafından bilinmektedir. Ama biz, kahramanımızın bütün bu duygularını tercüme etmeye ve bunları, yani hiç değilse onların en gerekli ve hakikate en yakın olan özünü okura sunmaya çalışacağız. Çünkü birçok duygumuz sıradan bir dile aktarildiginda gerçekdışı görünür. İşte bu nedenle, bu duygular herkeste olsa bile, asla ifade edilemez.
Sayfa 17Kitabı okuyor
Oysa nasıl anlamaz? Anlamamak, anlamaktan daha güç.. .
Sayfa 14Kitabı okuyor
Sanırım biraz fazla içtim, bu yüzden anlayışım biraz eksilmiş olacak. Aklımı öyle hemen toparlayamiyorum.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Ben bir insanım, dolayısıyla beni severler. Beni severler, dolayısıyla güven duyarlar. Güven duyarlar , dolayısıyla inanırlar, inanırlar, dolayısıyla severler.
Sayfa 10Kitabı okuyor
Bekardi, çünkü bencildi. Hiç de aptal değildi ama zekasını göstermekten hoslanmazdi. Derbederligi ve aşırılıği hiç sevmezdi.
Önemli olan kendini sevdiğin gibi başkalarını da sevmen.
Bilgi, duygudan yücedir.
Bizim dünyamızda bizler yalnızca ızdırap çekerek sevebiliriz . Başka türlü sevemeyiz başka türlü bir sevgi bilmeyiz . Sevmek için ızdırap çekmeyi isterim ben .
Her şeye sahip olmak için kötülüklere yöneliyorlar, bunda başarılı olmayınca da intihar ediyorlardı.
Bu insanların karşısına çıkıp, gururları hakkında, uyum ve itidali kaybetmiş olmaları hakkında, utanmayı yitirmiş olmaları hakkında gözyaşlarıyla konuşan azizler ortaya çıktı. Bunlara gülüyor ya da onları taşlıyorlardı. 'Tapınaklara giden yollarda kutsal kanlar dökülüyordu.
Birdenbire “Beyler,” dedim, “belli ki hiçbir şeyin önemi yok sizin için!” Bu sözüme alınmadılar, ama hepsi de bana güldü. Onları küçümsediğimden değil, benim için hiçbir şeyin önemi olmadığından böyle söylemiştim.
Oysa ben gerçeği biliyorum. Gerçeği bilen tek kişi olmak ne kadar ağır!
...zira Ruslar, başları derde girdikten sonra akıllanırlar.