Akıcı, yazım dili sıkmayan, sade ve anlaşılır bir dille yazılmış bir kitap. Ozaman yaşayan insanların "Kaçkaç" dedikleri, tehcir olaylarının ve etkilerinin yaşandığı yıllar. Devlet otoritesinin yitirildiği, Fransa gibi devletlerin kaşıyarak, bir yaraya dönüştürdüğü etnik kimlik ve bağımsızlık mücadelesinin, yıllarca beraber yaşayan insanları nasıl bir canavara dönüştürdüğünün hikayesi. Otoritenin, halktan sıradan insanların, köylülerin hataları olmakla birlikte, Ermenilerin içindeki çıkar sahiplerinin nasıl gaddarlaştığını, bu çıkar için nasıl gözlerini kan bürüdüğünü ve bunu yaparken kendi içlerindeki masum Ermenileri de, kör bir inanç ile nasıl bir vahşete sürüklediklerini okuyoruz. Fransanın ne işi var, Kayseri' de Adana'da diye düşünüyoruz. Unuttuklarımızı hatırlıyoruz. Biz de o bölgelerde kökü olan insanlarız. Babam anlatırdı: "Ben küçükken, herkesin itibar ettiği, saygı duyduğu, köy meclislerinde sözü dinlenen bir Hacı Bey vardı. Büyüdükçe anladık, Hacı Bey aslında erkek değil bir kadındı." Diye. İşte o işgal yıllarında, genç ve güzel bir genç kız Hacı Bey. Fransız askerleri veya Ermeni çeteciler görürde dağa kaldırır diye erkek kılığına sokmuşlar Hacı Bey'i. Birdaha da hayatı boyunca hiç çıkarmamış erkek elbiselerini üzerinden. İşte kitabı okurken, bu yazılanların bir romandan ziyade, tarihsel bir belge olduğunu bilerek okuyoruz. İyi okumalar.
