Bir bebeğin elinden çıngırak ilk kez düştüğünde, nereye gittiğine bakmaz. Daha iyi bir inanç bulana kadar algılamamayı yok oluş olarak kabul eder. Algılarımızın varlıklar anlamına gelmesi, onları elimizde tutsak da tutmasak da orada olan çıngıraklar, başımıza gelenlerin öyle berrak bir yorumu hâline gelir ki, bir kez kullanıldığında asla unutulmaz. Bu, aynı mutlulukla nesnelere ve kişilere, nesnel ve çıkarımsal âleme uygulanır.