“Senin için mürit diyenler de, murat diyenler de var, hangisinin sen? dediler.
İşte buna gülesim geldi Yesriblim! Kâh mürîdin, kâh murâdın olduğumu onlara söyler miyim hiç?”
Gönlüme: Ağla...diyorum, ağla...Ama kimseler görmesin. Zira göz yaşı çabuk hasede uğrar.... Ağla... ağla ki temizlensin bu yürek... Yoksa, kurumuş çeşmelerin yalağı, süprüntülük olur.
... ~...
Yetişmiyor bu lisan, sığmıyorum dünyâya... Sığmıyorum kendime. Aç şu kapıları, çöz şu zincirleri... Bırak da cihâna çıkışlar yapayım. Bırak da gönülden hamleler kılayım.