Yetişmiyor bu lisan, sığmıyorum dünyâya... Sığmıyorum kendime. Aç şu kapıları, çöz şu zincirleri... Bırak da cihâna çıkışlar yapayım. Bırak da gönülden hamleler kılayım.
Gönlüme: Ağla... diyorum, ağla... Ama kimseler görmesin. Zira göz yaşı çabuk hasede uğrar.
Ağla... ağla ki temizlensin bu yürek... Yoksa, kurumuş çeşmelerin yalağı, süprüntülük olur.