Ve son bir kez yüzümü dolunaya çevirerek uludum. Öyle içten bir ulumaydı ki bu, dolunay isteğimi geri çevirmeyerek sesime karşılık verdi. Uzaklardan başka bir kurdun uluması duyuldu. Bir süre karşılıklı uluyup durduk. Artık yalnız değildim.Dolunayın aydınlattığı yolda emin ve muzaffer adımlarla, kurt adımlarıyla yürüyordum. Sese doğru, özüme doğru, adım adım... Hava artık ılımandı. Ve evet, kurt kurdu ulumasından tanırdı...