Üç beş dakikaya sığdırabildiğin, on dört katlı bir binanın merdivenlerinden ininceye kadar tamamını yeniden yaşadığın, kısacık bir şey hayat. Bu kadar kısa bir zaman içine, bu kadar kötülük, bu kadar kıskançlık, yoksulluk, açlık, kin, nefret, kan ve gözyaşı nasıl sığdırılabiliyor ? Neden insanlar bu kısacık anı, güzelliklerle, sevgiyle ve aşkla doldurmazlar ? Herkesin kendi doğruları, kendi koşulları içerisinde yaşamasına izin vermezler ?