Düşüncelerini hale yola koymaya çalıştı, boşuna! Girdiği, kaypak bir yoldu. Kendini en olmadık şeyleri düşünürken buldu ve acizliğinin bilinciyle içi ürperdi.
O nereye gitmişti? Bilmiyordu. Ama bir şey çok açıktı: Minna ondan vazgeçmiş, onu görmezden gelmişti, fırtınalı, karanlık gecede sürüne sürüne de olsa ilerlemeye hep devam etmişti.
Düşüncelerini hale yola koymaya çalıştı, boşuna! Girdiği, kaypak bir yoldu. Kendini en olmadık şeyleri düşünürken buldu ve acizliğinin bilinciyle içi ürperdi.
“Seni acımasız, kalpsiz hergele seni!zavallı bebekcik açlıktan ağlaya ağlaya çatlasın ha? öyle mi?sen dur, sana öyle bir ders vereceğim ki unutamayacaksın!”