Svevo okurken onun sakince ilerleyen psikolojik betimlemeli cümleleri ile boyut değiştirdiğimi, yıldız kapısından geçip Trieste sokaklarını arşınladığımı hissederim.
Yetmez…
Adriyatik’in iyot kokusunu içime çekerek gözlerimi kapatır, kitaplarındaki karakterlerine bürünürüm.
Canım Svevo…
Ben gibi dingin, yavaş ilerleyen kitapseverler için biçilmiş kaftandır o…
Kent alışkanlıkları yoruculuğundan bunalmış bir ruhun gel-gitlerinin yansıtıldığı, karakterlerin iç dünyasının hedef alındığı metinde, yazarın duygu seline kapılmamak mümkün değil.
Çok ama çok sevdim…
Hoşçakal Alfonso Nitti!..
